>
"Αγαπητοί γονείς
Γράφει κάπου ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης : «Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος. Να ’ναι ήρεμος, να ’ναι άκακος, λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα και Ανάσταση»
Σ’ αυτά τα λόγια κλείνονται όλες οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών μας αλλά και οι δικές μας.
Αγάπη, ασφάλεια, υγεία και οι υλικές ανάγκες που περιλαμβάνουν το φαγητό, τα ρούχα, την κατοικία, κ.λ.π.
Χριστούγεννα και Ανάσταση που είναι και περιλαμβάνονται οι πνευματικές ανάγκες.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ως γονείς δεν θέλουμε να λείψει τίποτε από τα παιδιά μας, όσον αφορά τις υλικές ανάγκες και γι’ αυτό κάθε μέρα, όλη μέρα, ο νους μας και η σκέψη μας είναι γύρω απ’ αυτά.
Όσον αφορά όμως τις πνευματικές ανάγκες έχουμε το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια μέριμνα, την ίδια αγωνία;
Προσφέρουμε στα παιδιά μας Χριστούγεννα και Ανάσταση ;
Κι όταν λέμε Χριστούγεννα κι Ανάσταση δεν εννοούμε φυσικά να τους προσφέρουμε αυτά τα δύο, μόνο δύο μέρες το χρόνο, με φαγητά γλυκά και δώρα, αλλά να τα προσφέρουμε κάθε εβδομάδα στα παιδιά μας, για να μην πούμε κάθε μέρα, όλο το χρόνο.
Η Εκκλησία προσφέρει τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση, σ’ εσάς και τα παιδιά σας κάθε Κυριακή, κάθε φορά που γίνεται η Θεία Λειτουργία.
Το ερώτημα είναι : Τα φέρνουμε τα παιδιά μας στην Εκκλησία;
Τα φέρνουμε στη Θεία Λειτουργία; Τους έχουμε δημιουργήσει την ευλογημένη συνήθεια, να ξυπνούν την Κυριακή το πρωί και να επιθυμεί η καρδιά τους να επισκεφτούν το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους με ασπασμό (φίλημα) στις όμορφες εικόνες τους, να τους ανάψουν το κερί τους, να απολαύσουν το φώς του καντηλιού, τη μελωδία της ψαλμωδίας, τις κινήσεις του Ιερέα, την παρουσία των συνανθρώπων μας και να κοινωνήσουν το σώμα και το αίμα του Χριστού μας;
Τους έχουμε βάλει μέσα τους, ότι η Κυριακή δεν είναι μια μέρα που ξυπνάμε αργά, αράζουμε στον καναπέ και βλέπουμε παιδικές εκπομπές όλο το πρωί, αλλά είναι η μέρα όπου ξυπνάμε, ντυνόμαστε με χαρά και όλοι μαζί ερχόμαστε στην εκκλησία;
Κάθε άνθρωπος είναι καλεσμένος από τον Χριστό στην Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία, εμείς, οι φίλοι μας, οι γείτονές μας, οι εκπαιδευτικοί των σχολείων μας, οι γονείς, αλλά και οι απελπισμένοι και ο ξενύχτης και ο εθισμένος στο τζόγο, στο αλκοόλ και στον υπολογιστή, οι πάντες.
Τι πιο ωραίο δώρο υπάρχει από αυτό ;
Δεν πρέπει με τίποτε να το χάσουμε, ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας, γιατί άμα χάσουμε τη Θεία Λειτουργία, χάνουμε πολύτιμο θησαυρό που είναι αληθινός αλλά και αιώνιος.
Στη Θεία Λειτουργία συμβαίνουν μοναδικά πράγματα:
Στη Θεία Λειτουργία συμμετέχουν και οι άγγελοι και οι Άγιοι και οι ψυχές των κεκοιμημένων μας, ενώνονται όλοι, από όλους τους ναούς, όπου την ίδια ώρα τελείται η μία και μοναδική Θεία Λειτουργία σ’ όλο τον πλανήτη. Γι’ αυτό, να πάμε τα παιδιά μας στην Εκκλησία όταν τελείται η Θεία Λειτουργιά και να βρεθούμε μαζί με όλους τους χριστιανούς, να προσευχηθούμε μαζί τους για όλο τον κόσμο και να κάνουμε πραγματικά μία επίσκεψη στο Χριστό είναι μια πράξη αγάπης.
Είναι επίσης μια πράξη ταπείνωσης, γιατί εκεί θα σταθούμε δίπλα και σε ανθρώπους που πιθανόν δεν συμπαθούμε, ώστε να μάθουμε να τους συγχωρούμε και να γίνουμε αληθινοί χριστιανοί.
Ο ιερέας δεν τελεί μόνος του τη Θεία Λειτουργία, αλλά όλος ο λαός: άνθρωποι και Άγγελοι και ο Χριστός και η Παναγία, όλοι μαζί. Δεν είναι κάτι που απλώς παρακολουθούμε, αλλά κάτι στο οποίο συμμετέχουμε. Μόνο μέσα στην ορθόδοξη Θεία Λειτουργία μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος.
Όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι μία μόνη Θεία Λειτουργία, κι όλος ο κόσμος γίνεται ένας ναός, οίκος Θεού, μια μεγάλη οικογένεια. Μέσα στη Θεία Λειτουργία όλα είναι φωτισμένα. Στη Θεία Λειτουργία ζούμε την ενότητα της πίστεως. Έξω από τη Θεία Λειτουργία οι άνθρωποι αντιμάχονται και μάταια βασανίζονται, γιατί νομίζουν ότι στον καθένα ανήκει ένα κομμάτι. Δεν έχουμε καταλάβει ότι όλα ανήκουν σ’ όλους.
Η αμαρτία και η αίρεση γεννιούνται από τον χωρισμό, δηλαδή από τον περιορισμό της προσοχής του ανθρώπου σ’ ένα κομμάτι της ζωής ή του κόσμου. Δεν είναι ο άνθρωπος μόνο σώμα ή μόνο ψυχή. Δεν είναι νέος ή γέρος. Χαρούμενος ή θλιμμένος. Ζωντανός ή νεκρός. Είναι όλα. Και το καθετί πρέπει να το ζει μέσα στο όλο που είναι η Θεία Λειτουργία.
Την ορθόδοξη πίστη την γνωρίζουμε από τη Θεία Λειτουργία, όταν γίνει ζωή μας. Δεν χωρίζεται η ζωή από την πνευματική ζωή, η δράση από την ησυχία. Όλη η ζωή γίνεται Θεία Λειτουργία.
Η Θεία Λειτουργία δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη τελετή στον κόσμο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, παρουσιάζεται η ζωή του Χριστού, από τη γέννησή Του μέχρι την Ανάσταση και την ανάληψή Του και τη Δευτέρα Παρουσία, την ανάσταση όλων των ανθρώπων κι τον παράδεισο. Γι’ αυτό είπαμε στη αρχή πως η Εκκλησία προσφέρει τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση στους ανθρώπους κάθε Κυριακή, όλο το χρόνο.
Αν λοιπόν το πρωινό της Κυριακής, τα παιδιά μας το περνάνε μπροστά στη τηλεόραση ή στην οθόνη ενός υπολογιστή ή ενός τάμπλετ και δεν παίρνουν είδηση το φωτεινό πανηγύρι της Θείας Λειτουργίας, τότε με αγάπη και πόνο το λέμε «ταΐζουμε τα παιδιά μας με πνευματικά σκουπίδια».
Αν το πρωΐ της Κυριακής το αξιοποιούν με δραστηριότητες αθλητικές ή μορφωτικές ή σε εκδρομές στη φύση, αλλά δεν ξέρουν τι θα πεί Θεία Λειτουργία, τότε τα ξεγελάμε με πράγματα όμορφα, αλλά δευτερεύουσας αξίας και τους στερούμε την πηγή της ζωής που είναι ο Χριστός.
Αν εξαιτίας όλων αυτών, δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία και στο κατηχητικό, τότε ξεγελιούνται με κάτι καλό, χρήσιμο και ωραίο, το οποίο όμως τους στερεί κάτι περισσότερο ωφέλιμο, ανώτερο και Άγιο, αυτό που θα τους δώσει αληθινά φτερά και θα τα οδηγήσει στην ευτυχία.
Ας βάλουμε αρχή λοιπόν ως αρχή, τις Κυριακές να εκκλησιαζόμαστε μαζί με τα παιδιά μας
και έπειτα να ασχολούμαστε με τις υπόλοιπες δραστηριότητές μας,
για να ’χουμε τη χαρά, και την ευλογία του Θεού, στη ζωή μας."
Με αγάπη Χριστού
Οι ιερείς της ενορίας σας
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά δεν θα δημοσιεύονται!