>
Θεσμός πλέον έχει γίνει στο Κ.Α.Π.Η Καινουργίου η αναβίωση του εθίμου με τα λαχταριστά πολυσπόρια όπως η Θρησκευτική Παράδοση...ορίζει για την 21η Νοεμβρίου ,όπου η εκκλησία μας τιμά την μνήμη των εισοδίων της Θεοτόκου.
Όπως πέρυσι έτσι και φέτος οι κυρίες του Κ.Α.Π.Η μαγείρεψαν πολυσπόρια,φασόλια, φακές, ρεβύθια, μπιζέλια, στάρι, καλαμπόκι, κουκιά (φούλια) κ.α. τα οποία διανεμήθηκαν σήμερα το απόγευμα σε όσους βρέθηκαν στο χώρο του Κ.Α.Π.Η.
Με πολύ φροντίδα και μεράκι οι ετοιμασίες ξεκίνησαν από χθες με τον παραδοσιακό τρόπο.
Επίσης σήμερα τα μέλη του Κ.Α.Π.Η τίμησαν συμβολικά τον πρόεδρο τους .π Βασίλειο Κακούρη για την προσφορά του και την συνδρομή του στην καλή διοργάνωση των εκδρομών του Κ.ΑΠ.Η.
Σε λίγο βίντεο
Λίγα λόγια για το έθιμο,(www.inkefalonia.gr)
Κατά την 21 Νοεμβρίου ημέρα των Εσοδίων της Παναγίας, οι γεωργοί των νησιών μας πήγαιναν στην εκκλησιά του χωριού τους κάποια ποσότητα από τους καρπούς που προόριζαν για τη σπορά των χωραφιών τους για να ευλογηθούν, όπως στάρι, κουκιά, φακές, ρεβίθια, καλαμπόκι, ψάρα, κ.ά. Μετά την ευλογία της Παναγίας ένα μικρό μέρος από τα όσπρια αυτά βράζονταν όλα μαζί στην κατσαρόλα και αποτελούσαν το φαγητό εκείνης την ημέρας, ενώ την υπόλοιπη ποσότητα την έσπερναν στα χωράφια τους.
Η ονομασία «Μπουρμπουρέλια» προέρχεται από το ότι οι καρποί αυτοί, τα όσπρια, βράζουν όλα μαζί στην κατσαρόλα δηλαδή «παίρνουν μπούρμπουλα», μπουρμπουλίζονται!
Τα δημητριακά αποτελούν ένα νόστιμο πιάτο, απαραίτητο για το τραπέζι στις 21 Νοέμβρη! Φασόλια, φακές, ρεβύθια, μπιζέλια, στάρι, καλαμπόκι, κουκιά (φούλια) κ.α. – που μπαίνουν από βραδύς στο μούσκιο που βράζονται το πρωί για να φαγωθούν με πολλή όρεξη και να ευχηθούν όλοι «και του χρόνου»!
Ο κύκλος των χριστουγεννιάτικων εθίμων ξεκινάει με ένα είδος «άτυπης εισαγωγής»: τη γιορτή της Παναγίας της «Μισοσπορίτισσας» (21 Νοεμβρίου), κατά την οποία το παραδοσιακό μενού της ημέρας περιλαμβάνει «πολυσπόρια», ή, αν θέλετε «μπουρμπουρέλια» δηλαδή βρασμένα μαζί όσπρια όλων των ειδών.
Αν γυρίσουμε το βλέμμα μας πίσω απ’ αυτή τη λεπτή γραμμή και αναζητήσουμε τη συμβολική σημασία της «μισοσπορίτισσας» πέρα από την καθαρά θρησκευτική της διάσταση, θα ανακαλύψουμε ότι η γιορτή τοποθετείται στα μέσα περίπου της γεωργικής περιόδου, όταν οι πρώτοι καρποί – σημάδια για τη σοδειά έχουν αρχίσει να φαίνονται, και ο αγρότης εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για όσα μέχρι τότε του έχει δώσει η μάνα γη και την ελπίδα ότι οι καρποί που κρύβει μέσα της και θα δώσει στη συνέχεια, θα επαρκέσουν για το υπόλοιπο του χρόνου. «Μισό ‘φαγα, μισό ‘ σπειρα, μισό ‘χω να περάσω» είναι το λαϊκό μόττο της γιορτής.
Ο συμβολισμός της «Μισοσπορίτισσας» αναφέρεται σε μια εποχή που η σχέση του ανθρώπου με τη γη και τους καρπούς της ήταν άμεση, σε μια εποχή που ο άνθρωπος αγωνιζόταν σώμα με σώμα με τα στοιχεία της φύσης για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Σε μια εποχή που η φύση ήταν για τον άνθρωπο μια άγνωστη, φοβερή ομορφιά, όπου κυριαρχούσαν απειλητικές και εξώκοσμες δυνάμεις, ιδιαίτερα το χειμώνα, όπου η μέρα ήταν μικρή και το σκοτάδι της νύχτας μακρύ, και ασφαλώς δεν υπάρχει ηλεκτρισμός για να φωτίσει το απόλυτο σκοτάδι.
Οι παραδοσιακές εθιμικές πράξεις από την άποψη αυτή, όπως τα «μπουρμπουρέλια» της μισοσπορίτισσας είχαν και μια τελετουργική σημασία: Στόχευαν στο να εξευμενίσουν τις δυνάμεις της φύσης, όχι να τις τιθασεύσουν, αλλά και να τις πάρουν με το μέρος τους για να πάει καλά η χρονιά: Να βλαστήσουν οι καρποί και τα δέντρα, να είναι αρκετή η σοδειά, να είναι ήρεμες οι θάλασσες, να κρατηθεί μακριά η (απροσδιόριστη) αρρώστια και το κακό.